In het vierde seizoen speelde het Nederlands zaterdag opnieuw slechts één interland, weer tegen het Belgische corporatieve elftal de tegenstander. Op Hemelvaartsdag werd er in het stadion van Cercle Brugge met 3 – 1 verloren. Een maand eerder hadden de Belgen in de Parijse voostad Vincennes met 0 – 1 gewonnen van het Franse nationale bedrijfsvoetbalelftal.
 |
| De Belgische “handelploeg” (staand) en het Nederlands zaterdagelftal (zittend) bij de wedstrijd op Hemelvaartdag 1950 |
Ook in het derde seizoen speelde het Nederlands zaterdag slechts één interland. Opnieuw was het Belgische corporatieve elftal de tegenstander, en net als het seizoen daarvoor werd er met 2 – 2 gelijkgespeeld. Een maand eerder hadden de Belgen in Verviers met 6 – 2 gewonnen van het Franse nationale bedrijfsvoetbalelftal.
 |
| Het Nederlands zaterdagelftal in het Utrechtse Stadion bij het spelen van de volksliederen |
Net als een seizoen eerder speelde het Nederlands zaterdagelftal ook in het seizoen 1947-’48 slechts één interland. Opnieuw waren de Belgische “corporatieven” de tegenstanders, ditmaal in een uitwedstrijd. Na een voorsprong en een achterstand werd er uiteindelijk met 2 – 2 gelijkgespeeld. Een maand eerder hadden de Belgen in Saint-Ouen bij Parijs met 2 – 4 gewonnen van het Franse nationale bedrijfsvoetbalelftal.
 |
| Maarten Verdoes juicht als hij de 2 – 2 binnenschiet |
Eind 1946 werd door de KNVB een Nederlands elftal voor voetballers uit de zaterdagcompetities opgericht. De eerste wedstrijd werd in het voorjaar gespeeld tegen het Belgische zaterdagelftal, in eigen land ook wel de “corporatieven” of “handelploeg” genoemd. Dit elftal werd samengesteld uit spelers van de bedrijfselftallencompetities van het “Sportverbond der Corporatieve Groeperingen van België”, dat onafhankelijk van de Koninklijke Belgische Voetbalbond was maar wel erdoor was erkend. Het speelde al sinds 1926 jaarlijks een wedstrijd tegen het Franse nationale bedrijfsvoetbalelftal. Deze werden op één na allemaal door de Belgen gewonnen, en ook de wedstrijd in 1947 zou door België gewonnen worden.
Oorspronkelijk zou de wedstrijd tussen Nederland en België op 24 mei 1947 worden gespeeld, maar op verzoek van de Belgen werd er twee weken later gespeeld. Nederland speelde niet in het oranje maar in witte trui en zwarte broek, België speelde wel in het nationale tenue (rode trui en zwarte broek).
 |
| Het nationale zaterdagelftal van Nederland dat in 1947 de eerste interland tegen het nationale bedrijfsvoetbalelftal van België speelde |
In 2019 kwam het nationaal elftal van de Salomonseilanden voor een paar weken durende oefenstage naar Nederland om tegen amateurclubs te spelen als voorbereiding op de Pacific Games in juli dat jaar in Samoa. Op de terugweg werd een tussenstop in Singapore gemaakt waar nog een vriendschappelijke interland tegen het nationale elftal werd gespeeld.
 |
| Het nationale elftal van de Salomonseilanden en het elftal van VOAB na de wedstrijd op 24 mei in Goirle (foto Kees van Boxtel) |
In het seizoen 1989-’90 startte de KNVB een tweejarig experiment met periodekampioenschappen in de lagere klassen. In de hoogste klassen waren er al eerder periodekampioenschappen ingevoerd voor plaatsing voor de KNVB beker (betaald voetbal), in de Hoofdklasse Zondag sinds 1977-’78 en in de Tweede Klasse Zaterdag sinds 1980-’81.
Het seizoen was (voor competities van twaalf elftallen) opgedeeld in drie periodes van respectielijk acht, zeven en zeven wedstrijden. Bij gelijk aantal punten was het doelsaldo beslissend. De periodekampioenen van een competitie speelden in een halve competitie om het klasseperiodekampioenschap. In tegenstelling tot andere klassen deden aan de nacompetitie Tweede Klasse Zaterdag ook herkansers mee, de drie nummers 12 uit de Eerste Klasse Zaterdag. De beslissingswedstrijden werden via loting bepaald. In dit eerste seizoen werd een periodekampioen niet vervangen als deze nogmaals periodekampioen werd, als deze als kampioen automatisch promoveerde of als deze degradeerde. Alleen als de kampioen alle periodekampioenschappen won zou de nummer twee van de competitie als klasseperiodekampioen worden aangemerkt.
In het seizoen 1989-’90 startte de KNVB een tweejarig experiment met periodekampioenschappen in de lagere klassen. In de hoogste klassen waren er al eerder periodekampioenschappen ingevoerd voor plaatsing voor de KNVB beker (betaald voetbal), in de Hoofdklasse Zondag sinds 1977-’78 en in de Eerste Klasse Zaterdag sinds 1980-’81.
Het seizoen was (voor competities van twaalf elftallen) opgedeeld in drie periodes van respectielijk acht, zeven en zeven wedstrijden. Bij gelijk aantal punten was het doelsaldo beslissend. De periodekampioenen van een competitie speelden in een halve competitie om het klasseperiodekampioenschap. De klasseperiodekampioenen van twee naastliggende competities speelden een beslissingswedstrijd voor promotie naar de hogere klasse. In dit eerste seizoen werd een periodekampioen niet vervangen als deze nogmaals periodekampioen werd, als deze als kampioen automatisch promoveerde of als deze degradeerde. Alleen als de kampioen alle periodekampioenschappen won zou de nummer twee van de competitie als klasseperiodekampioen worden aangemerkt.
